Lenny naar school

23. Lenny ’s eerste schooldag

Op maandag zou de school weer beginnen, maar omdat er in het weekend een oud minister van West Bengalen was overleden, werd het een dag van nationale rouw, wat in ieder geval betekende dat de scholen een dag langer vrij hadden. Wij hebben toen de bibliotheek/ resource boeken uit een klaslokaal gehaald en naar een andere ruimte gebracht, tot dat de ruimte klaar is waar ze uiteindelijk moeten komen te staan. Dat gedeelte van het gebouw is tijdens de vakantie grondig onder handen genomen. Er is naar de mening van Sr. Cyril een veel te luxe marmeren vloer met patroon ingelegd. Ze heeft mij de taak gegeven om die ruimte die a.s. zaterdag af zou moeten zijn, volledig in te richten als resource ruimte en een daarvoor ook een systeem te bedenken. Dat vind ik wel een leuk project, alhoewel ik haar toen nog niet had verteld dat onze trip een paar dagen eerder en langer zou gaan worden.
Maar dat vond ze wel goed, toen ik dat later kenbaar maakte. ‘s Avonds zijn Lenny en ik de bazaar ingegaan om een school uniform te kopen. Een korte blauwe broek en een wit bloesje, witte sokken en zwarte schoenen. Toch nog 400 rupees bij elkaar (8 euro), ik heb al iemand gevraagd om te bedenken wie dat pakje goed kan gebruiken als wij weer vertrekken uit India. Lenny vond het geweldig en nadat hij het aan Sr. Cyril had laten zien, kon hij niet wachten om het thuis aan te trekken. En ik moet zeggen, ik vind het ook wel wat hebben. Volgens Sr. Cyril is het dragen van een uniform een groot goed voor gelijkheid en dat kan ik alleen maar bevestigen. Je kan daardoor namelijk geen onderscheid meer maken tussen de rainbow meisjes en de meisjes die vrijgesteld zijn van schoolkosten omdat ze uit arme gezinnen komen en de betalende leerlingen. Daarnaast is het de gewoonste zaak dat er op scholen een uniform wordt gedragen.

De volgende morgen was Sr. Cyril wat aan de late kant i.v.m. een verkeersopstopping. Na het ochtend assemblee werd Lenny door haar naar klas vier (gelijk aan groep 6) gebracht, bij binnenkomst vroeg zij aan de meisjes bij wie hij mocht zitten en zo goed als alle vingers gingen omhoog. De leerkracht bleek er nog niet te zijn en het werd een kabaal van jewelste toen Sr. Cyril vertrokken was. De juf van de parallel klas startte toen in Lenny ‘s klas met het onze Vader, waarna ook zij weer vertrok en het luide gekwebbel vervolgens weer toenam. Ik heb de klas toen maar even overgenomen tot de juf was gearriveerd. In de pauze ben ik nog even wezen kijken, hoe het met hem ging. Er stond een hele groep meisjes verzameld om zijn tafeltje. De pauze bleek ook geen ochtend pauze te zijn, maar de lunchbreak van 45 min of een uur, daar ben ik nog niet uit. Er konden zelfs ijsjes gekocht worden op het schoolplein. Wat ik voor Lenny ook maar heb gedaan, nadat hij zijn schamele stukjes geroosterd brood had opgegeten, wat nogal karig was voor een lunch. In de middag zag ik Lenny buiten op het plein zitten, terwijl zijn klasgenoten aan het dansen waren. Lenny had niet mee willen doen, omdat er een knoopje van zijn bloesje was gevallen en je daardoor zijn buik zou kunnen zien. De volgende keer dus ook danslessen voor Lenny, hihihi.

Woensdag 10-11-2010

Vanmorgen begonnen bij de rainbow kinderen, waar ik bij een meisje ontdekte dat zij de letters wel goed kende en dus de Engelse woorden ook goed kon spellen, maar de woorden totaal niet kon lezen als er geen plaatje bijstond. Ik keek op een tafel waar een aantal oude kaarten met cijfers en letters lagen of ik daarmee wat kon, toen ik door Wendy, die ik normaal gesproken wel aardig vindt, een beetje bitcherig werd aangesproken, dat dat materiaal alleen voor de kleintje was bedoeld en dat de andere leerlingen gewoon uit hun boek mesten leren. Dat versleten boek was al uitgewerkt maar had dus uiteindelijk geen begrip van de woorden opgeleverd. Ik ben toen maar even weggelopen, want daar kan ik niet zo goed tegen. Ze heeft geen notie dat datgene wat er zo aangeleerd wordt geen zin heeft. Het hele systeem bij die rainbow kinderen ‘s morgens lijkt nergens op. Wat zeg ik, er is niet eens een systeem. Als kinderen geen zin hebben om iets te leren, draaien ze zich gewoon om naar een ander groepje en gaan daar kleuren of zo. Er komen een paar studenten van de leraren opleiding om de kinderen te helpen bij wat de kinderen willen doen. Ik kan er geen doelen of voortgang in ontdekken. Ik moet daarom ook maar eens bedenken, wat ik daarmee zal gaan doen. Ik heb er met John over gesproken die dezelfde dingen al eerder had geconstateerd er zelfs plannen voor heeft uitgewerkt, maar daar wordt niets mee gedaan. Als er dus geen animo is om het ochtend onderwijs te verbeteren en ik ook niet met “materialen” mijn gang mag gaan, weet ik ook niet of ik daar ‘s morgens getuige van wil zijn. De rainbow kinderen gaan om let wel tien uur of half elf naar hun goverment school die dan maar tot twee uur duurt, zij gaan daar heen omdat ze op latere leeftijd in het rainbowhuis zijn gekomen en een achterstand in de Engelse taal hebben, waardoor ze geen onderwijs op de Engelstalige Loretoschool kunnen volgen. Ik zou dan wat remedial teaching met de kinderen van de primairy school gaan doen. In hoeverre dat ervan gaat komen weet ik ook niet. Ik heb vandaag geprobeerd om wat contact te leggen met de leerkrachten van de primairy school, maar die blijken er op sommige na, niet echt tijd voor te maken. Daarom heb ik Anand, de man die mij zo graag in zijn dorp wil hebben, om naar het schoolsysteem en de leefomstandigheden te kijken, toegezegd om te komen. Dat zal dan wel december worden.