Cadeautjes

12. Cadeautjes wezen kopen

Vanmorgen stond het jongste zieke meisje Maya al om zes uur op mijn deur te kloppen. Gelukkig voelde ze zich al wel wat beter. We zijn nog even blijven liggen en om zeven uur opgestaan. Jammer genoeg was de thee vanmorgen al op, maar we hadden wel een lekker ontbijt. Ook ‘s morgens eten we warm. De laatste drie dagen was ook een groep leerlingen met hun begeleiders en leerkrachten wezen logeren op de school, zij komen van meer landinwaarts. Gisteren had de oprichter van de school mij al aangesproken dat hij wat persoonlijks met mij wilde bespreken, maar we waren elkaar misgelopen. Vanmorgen tijdens het ontbijt kwam hij weer naar mij toe met de vraag of ik alsjeblieft naar hun dorp en school wilde komen kijken om ze van advies te voorzien. Ik heb niets beloofd, aangezien het op een afstand ligt van ongeveer veertien uur reizen met de trein. We hebben wel gegevens uitgewisseld en ik heb ze tevens aan John voorgesteld. Nu is John sowieso geen voorstander van de English schools in India. En daar is enigszins ook wel wat voor te zeggen. Maar de Engelse taal opent wel deuren en de vraag daarvoor van ouders is daarom ook groot. De scholen van de overheid schijnen waardeloos te zijn. Het betreft dan voornamelijk de leerkrachten, die zwaar onder de maat presteren en niet gemotiveerd zijn. Zij krijgen namelijk hun salaris al en vinden daardoor dat ze niets meer hoeven te doen. Als er meer van ze geëist wordt gaan ze staken en vreemd genoeg worden ze niet ontslagen.

Nog even met Lenny naar het park geweest, waar ik bijna in slaap viel. Om elf uur toch nog maar even terug naar bed gegaan en geslapen tot de bel van de lunch om half één ging. Daarna zijn we richting new market gegaan om een cadeautje voor mijn verjaardag te kopen. Lenny wilde een mooie sari voor mij kopen. We hebben een mooie zijden sari gekocht en nog en simpele katoenen. Daarna zijn we een lekkere dosi gaan eten. Dat is een gerecht uit zuid India, een soort deegkorst dat gevuld is met wat je wilt. Voor Lenny werd het er een met kaas en voor mij eentje met ui en kerrie aardappelen en een lekker vers ananas sapje erbij. Hadden we samen weer gegeten voor iets meer dan twee euro. Toch ook maar weer even langs een apotheek geweest voor de die ene soort van malaria pillen die we wel konden krijgen, maar die man adviseerde ons toch om eerst een dokter te consulteren toen ik op het punt stond om de hele doos te kopen. We konden de bussen voor de terug weg gelukkig weer vinden en daar maar weer aan iemand gevraagd welke bus we moesten hebben. We leren de omgeving steeds beter kennen, ook als het iets verder is.

Weer op de school aangekomen bleek dat er weer twee andere meiden ziek waren. Ook kleine Anita had hoge koorts en lag stilletjes alleen te huilen. De andere twee zieken van gisteren krijgen met vlagen hoge koorts, morgen met Sanghita overleggen of er bloed geprikt moet gaan worden, want dat zijn wel malaria symptomen.