The day after

2. The day after

Vandaag was ik om 6.30 wakker en ben begonnen met onze ervaringen van gisteren op te schrijven. Om 8 uur werd Lenny wakker en we hebben wat gegeten. Nadat Lenny zijn rekenen gedeeltelijk af had, zijn we naar de school gegaan. We hebben eerst een kijkje genomen bij de rainbow kinderen. Dat zijn de kinderen die daar ook onderdak hebben, omdat zij wees zijn of omdat hun ouders onder erbarmelijke omstandigheden leven. Lenny heeft nog nooit zoveel vrouwelijke aandacht gehad, het is namenlijk een meisjes school. What’s youre name, how old are you en where do you come from, moest de hele ochtend beantwoord worden. En werkelijk Lenny doet het fantastisch, ondanks dat hij gisteren al voorzichtig vroeg of we niet een maand eerder naar huis konden gaan.

We hebben op de school geluncht, rijst met een of andere kerrie aardappelen en als je wilde kon je daar nog een "lekkere" vissenkop bij krijgen. Zo blij dat ik kon zeggen dat een vegetariër ben. En net zoals de kinderen, lekker met (ongewassen) handen gegeten. De reguliere schoolkinderen waren er vandaag trouwens niet. Morgen en volgende week maandag en dinsdag, ga ik proberen uit te vinden wat ik vanaf ongeveer 12 november in de school kan doen. Ik loop morgen eerst met Lisa mee om eens kennis te maken met het systeem.

Om een uur of drie zijn we weer richting huis gegaan, waarna we met Lisa naar het station zijn gelopen. Nou dat is ook een onbegrijpelijke wirwar. Hele gezinnen liggen wachtend op de trein in het station op de grond, daarnaast zullen er ook nog wel wat wonen. Je moet hier zelfs je treinkaartjes reserveren. En verder is er niet echt een overzicht van de mogelijkheden en prijzen om te reizen per spoor. Een treinkaartje naar bv. Darjeeling is al voor 3 weken uitverkocht. En ook nu kijk ik mijn ogen weer uit tijdens het stukje lopen van en naar het station. Ondanks dat ik weet wat ik zie en waar ik ben, lijk ik in een onwerkelijke waarheid terecht te zijn gekomen. Ik heb er nog steeds geen woorden voor.

Vanavond hebben we met Lisa een taxi genomen naar Parkstreet om wat "veiligs" te kunnen eten. Daar zit de ZDA kerk ook. Nu krijg ik ook min of meer in de gaten waar wij zitten. Wij bivakkeren gewoon midden in de sloppenwijken. Werkelijk je kan je er geen voorstelling van maken als je hier niet bent geweest. Ik kan je foto’s laten zien, maar dan kan je het nog niet ruiken of horen. Dat eten was enigszins een verademing. De Mc Donalds zit aan de overkant van het restaurant waar wij hebben gegeten, waar wij als toetje een ijsje eten en koffie zijn gaan drinken. Ik ergerde mij gelijk aan de wat vette kinderen die bij de mac zaten te eten, de zogenaamde upperclass. Ik vind het ook erg moeilijk om de bedelende kinderen niet iets te geven. Maar wie dan wel en wie dan niet, je kan ze gewoon niet allemaal wat geven, het zijn er teveel. Ik heb daar echt moeite mee, maar Lisa stuurt ze nu nog steeds weg en zegt me dat ook maar aan te leren. Nou morgen eens kijken of we naar een internetwinkel kunnen gaan om even mails te versturen en mijn reisverslag up te loaden.