Het begint te wennen

3. Het begint te wennen (alhoewel)

Gedurende de hele nacht heeft het geregend, doordat ik licht sliep heb ik dat ook een aantal keer gehoord. ‘s Morgens rond een uur of zes zette een of andere ..... zijn muziek knoert hard aan. Niet veel later ben ik er maar uitgegaan. Lenny sliep er wonderwel doorheen. Maar ook de lucht die hier door de ramen zonder ruiten naar binnenkomt, is wanneer het verkeer weer opgang komt niet te harden. Je wordt als het ware vergast. En dan hebben we onder ons een wasvrouwtje wonen of alleen werken en vooral ‘s morgens en ‘s avonds valt dat niet alleen door het stromende water op, maar ook door haar enorme gerochel. Echt goor. Maar ja, ze gebruiken hier ook geen wc papier, dus even je neus legen doen de meesten dan maar zo.

Tegen achten zijn richting de Loretoschool gegaan. Waar de leerkrachten in het administratie kantoor een korte briefing kregen van Sr. Cyril. Ook werden Lenny en ik voorgesteld. Het is de bedoeling dat ik ‘s morgens van 8.00 tot 10.00 les ga geven aan groepjes rainbow kinderen. Zij krijgen voor zover ik het nu kan bekijken, les in de Engelse taal, deze moeten zij nl. voldoende beheersen voordat zij aan het reguliere (engelse) onderwijs deel kunnen nemen. Daarnaast worden de beginselen van het rekenen bijgebracht.

De schoolochtend begint met een assemblee, waarna de leerlingen allemaal links, rechts naar hun klas marcheren. Lenny heeft in eerste instantie zijn eigen schoolwerk gedaan, waarna hij ook met de kinderen is gaan rekenen.

Om tien uur zijn we bij Sangita de begeleidster van de vrijwilligers langsgegaan en van haar kreeg ik een boek over de Loretaschool en hebben we een film gekeken: “The circle of impowerment”, over het werk van Sr. Cyril. Echt heel erg inspirerend, wat een fantastische projecten worden er ontwikkeld en gedraaid.

Met de lunch zijn we maar even naar huis gegaan, anders zou Lenny honger hebben geleden, hij vindt het eten op school te scherp. Na de lunch is Lisa meegegaan naar de school, waar ik voor het eerst in de gelegenheid was om even te mailen in het pc lokaal.

Hierna zijn we gewapend met ons fototoestel de staat gaan verkennen, terwijl we in de richting van de new market liepen. Al met al was het een aardig stukje lopen. En alweer mijn complimenten voor Lenny, hij heeft nog geen enkele keer geklaagd. En tjonge wat een enorme drukte daar. Aangezien er in dat deel van de stad verschillende "veilige" eetgelegenheden aanwezig zijn, hebben we daar maar gelijk gebruik van gemaakt. Lenny zou een gerecht krijgen dat niet zo spicy was, hum, dat snapten ze toch niet helemaal en Lenny heeft toen voornamelijk de rijst opgegeten. Ik heb Lenny’s gerecht maar opgegeten en mijn eigen curry ingepakt meegenomen. Toen we weer richting huis wilden gaan en dat per taxi wilden doen, ervaarden we hetzelfde als de vorige avond nl. dat je moet zoeken naar een taxi die je naar onze wijk wil brengen. Aangezien ik mij had voorgenomen om mij in ieder geval één keer per riksja te laten vervoeren konden we daar nu gebruik maken omdat een riksja ons benaderde. Eigenlijk vond ik het niet kunnen omdat het best ver was en hij drie personen moest trekken. Gelukkig komt ons totale gewicht niet boven twee wat steviger personen uit, maar toch. En ja hoor daar ging die, hij ging nog rennen ook. Echt wel vreemd om je te laten trekken door mens. We hebben helemaal dubbel gelegen van het lachen in die riksja en dat zijn de mensen hier niet gewend. Twee van die giechelende gevallen in een riksja, we werden dan ook constant aangestaard. Tot dat we op de plaats van bestemming waren, vonden we de riksja erg schattig. We gaven hem 50 roepees extra, we wilden ons schuldgevoel toch een beetje afkopen. Maar hij wilde meer, ondanks dat we van te voren een prijs hadden afgesproken. Dat gaf nog wat commotie, waarvan we uiteindelijk maar zijn weggelopen.

’s Avonds heb ik met Lisa nog wat zitten drinken en kletsen, geen idee hoe laat het toen is geworden.

Dan gelijk het weekend er maar achteraan. Zaterdag uitgeslapen en ik werd door de avond ervoor niet echt fit wakker. We zijn in de middag nog even naar de school gegaan. Daar sprak ik Sr. Cyril nog die mij eigenlijk mee had willen sturen naar een of ander onderwijsproject in de slumbs. Het werd een fotografeer uurtje voor de kinderen, om de beurt op de foto. Lenny heeft ondertussen met de kinderen gespeeld tot dat hij oververhit was en er niet goed meer tegen kon dat ze constant aan hem zaten.

Thuis gekomen hoorden we gezang van de bovenste verdieping komen en Richard zei dat ik er wel even kon gaan kijken. Het bidt en zing moment van de bovenburen was wel bijzonder. Er kwamen 5 nonnen uit the Motherhouse en diverse mensen van buiten zaten op hun knieën richting een Jezus beeld te verzen te reciteren en te zingen. Oh ik heb inmiddels ook begrepen dat die harde muziek ’s morgens een zanggebed voor de Puja is dat er aan staat te komen. Voor de eerste keer een maaltje thuis gekookt, smaakte ook nog wel.

De zondag leek een beetje op de zaterdag, ook weer even langs de school geweest, een van de meisjes was jarig en omdat zij gingen eten zijn wij ondertussen een cadeautje voor haar gaan kopen. Lisa had zo ongeveer de hele zaterdag al op bed gelegen en stond vanmorgen op met allerlei bultjes op haar buik en voelde zich niet goed. Toen wij ’s middags thuis kwamen lag ze zwaar voor pampus op bed, ik heb er toen op aangedrongen dat er een dokter gebeld zou worden. Haar buik en vingertoppen voelden naar haar zeggen heet aan en ze had behoorlijke koorts. Ze leek ook wat afwezig. De dokter was er gelukkig binnen kwartiertje. Ze kreeg medicijnen voorgeschreven en als het morgen niet is verbeterd moet ze bloed laten prikken. Met betrekking tot de hoogte van de doktersrekening vroeg ik mij naderhand af of het wel een echte dokter was. Het consult was omgerekend twee euro evenals de vier soorten medicijnen die ze voorgeschreven kreeg. Maar na het innemen van de medicatie knapte ze al zienderogen op.