Maandag, dinsdag

4. Maandag 11 oktober 2010

Vanmorgen als eerste Lisa gecheckt, maar het ging toch niet goed met haar. Ze had zelf uitgedokterd dat ze malaria had en vroeg mij om vier antimalaria pillen uit de strip te drukken. Aangezien zij zich niet beter was gaan voelen zou er vandaag bloed geprikt moeten worden.

Om acht uur waren Lenny en ik wel op school aanwezig , maar zijn om half twaalf richting huis gegaan om bij Lisa te kijken en haar eten te geven en uiteraard zelf ook wat te eten. Ondertussen was er al bloed geprikt en rond een uur of zes zou de uitslag binnen zijn. Dat werd iets later en de resultaten waren negatief, ze was op meerdere infectie ziekten getest. Dat ze geen malaria waren tegengekomen, kon nog te maken hebben met het feit dat zij die antimalaria pillen had ingenomen.

Lenny en ik zijn ’s middags nog weer naar school gegaan en konden na twee uur gebruik maken van de pc ruimte. Geprobeerd mijn laptop op internet aan te sluiten, maar dat ging niet. Toen de verslagen maar overgenomen op een stick en eindelijk op waarbenjij.nu kunnen zetten. Lenny heeft nu ook zonder mijn directe aanwezigheid met de kinderen gespeeld. Heel wat meisjes zien hem wel zitten. Nog even met Sr. Cyril gesproken en zij opperde dat het misschien wel leuk was als Lenny mee zou spelen in het kerstdrama. Mij lijkt dat in ieder geval een super leuk idee. Op de weg terug naar huis van allerlei groenten gekocht en voor Lisa wat komkommers en tomaten meegebracht. Voor ongeveer één euro waren we klaar en we hebben lekker gegeten.

De ziekte van Lisa houdt het hele huis wel bezig en niemand durft besluiten te nemen. Uiteindelijk is ze vanavond naar het ziekenhuis overgebracht. Na een intake brachten we haar met een rolstoel naar haar kamer op de vijfde verdieping en je wil het niet geloven, maar de lakens waren niet verschoond er konden zelfs wel ... vlekken in zitten. Wilden ze daar boven alles wat beneden al was gedaan nog eens overdoen, want ze moesten een dossier aanmaken. En die verpleegsters spreken geen woord Engels. Wilden ze ook nog dat Lisa een ziekenhuispakje aan zou gaan doen, wat ze weigerde. Bleek later ook nog dat ze in een ziekenhuis terecht was gekomen voor diabetes. Om tien uur zou de behandeld arts bij haar langskomen en inmiddels was het al rond negen uur. Lisa wilde graag dat ik bleef, maar dat werd niet toegestaan. Toen maar terug gekomen om tien uur, de dokter was lekker op tijd, die arriveerde om half twaalf. Eén voordeel Lenny sliep wel gelijk. Morgen maar even wat spullen bij haar langsbrengen. En ik ga ook gelijk maar even malaria pillen halen om uit voorzorg in te nemen. Ondanks dat we ons goed inspuiten met antimuggen troep worden we toch wel gestoken, dat kan dan denk ik ook wel door een malaria mug zijn. Ze vinden het hier raar dat we geen malariatabletten als reisadvies hebben gekregen, de mensen hier krijgen ook wel malaria.

Dinsdag 12 oktober 2010

Omdat het gisteren laat was geworden, hebben we vandaag tot negen uur uitgeslapen. Om half tien was het bezoekuur in het ziekenhuis, dus wat spullen voor Lisa bij elkaar gezocht. Samen met Lenny naar het ziekenhuis gelopen, ongeveer 10 min van ons huis vandaan. En zoals op de bezoekerspas al stond vermeld, kinderen mogen alleen donderdag en vrijdag op bezoek komen en zonder die pas kan je ook niet op bezoek komen. Gisteren zag ik zelfs een gewapende bewaker lopen. Je bent daar in ieder geval heel veilig. Lenny heeft dus een half uur alleen beneden gezeten, alweer zo stoer. Daarna naar de school gegaan en toen het weer bezoekuur was samen met Lenny daar naar toegegaan, terwijl hij wist dat hij niet mee kon. En ja hoor, die fraaie vraagt mij om haar daar weg te halen. Ze vertrouwde het daar allemaal niet, ze werd nergens van op de hoogte gesteld en was bang daar met meer ziektes weg te gaan dan ze was gekomen. De infuusbuis was bv. ook niet schoon en ondanks dat er soms bloed rond spoot(ondeskundigheid van de verpleegsters bij het verwisselen van het infuus) werden er toch geen handschoenen gedragen. Ze had trouwens inmiddels dat mooie ziekenhuispakje wel aan. Omdat ze aan het infuus zat kon ze niet zomaar weg. Nou je wilt niet weten wat een consternatie dat opleverde op die kamer. Er stonden op een gegeven moment wel 15 mensen naar ons te kijken alsof we zeldzaam waren. Het ziekenhuis heeft toen Sanghita opgebeld die mij weer belde, ik was inmiddels naar huis gegaan om geld te halen voor de ziekenhuisrekening en toen ik weer terug was, kwam ook Sr. Cyril opdraven. Uiteindelijk heeft zij haar recht toe recht aan toegesproken dat ze daar moest blijven en haar gezegend. Lisa was in ieder geval bereidt om te blijven. Met Sr. Cyril terug gereden naar de school. En wat blijkt...we zitten in de middenklasse buurt. Oh man, wat moet die onderklasse dan wel niet zijn.

Ondanks dat de school nu officieel gesloten is wegens Durga Puja dat morgen begint, komen er morgen wel studenten naar school die op een te laag niveau zitten met rekenen om examen te doen. Of ik die even wil helpen. Moet je dat niveau zien. Nu is het systeem ook wel anders, maar er komt pure wiskunde bij aan te pas en dan ook nog in het Engels, met woorden als….miscellaneous method e.d.. Nou dat gaat wat worden morgen. Vandaag heb ik al de problemen waar ze tegenaan lopen geïnventariseerd en in schema gezet. Ik denk dat ik ze elkaar maar laat helpen, anders wordt het niets.

Tijdens de bezoeken aan het ziekenhuis vandaag is Lenny bij de rainbow kinderen gebleven. Toen ik ’s morgens terug kwam was Lenny versiert met henna. ’s Middags hebben de meiden mijn arm ook helemaal versierd. Toen we ’s avonds na het eten uit school naar huis liepen, hebben we voor het eerst iets van de straat gedronken. Het heet Lassie en wordt gemaakt van een soort stengels, die worden door een pers gemangeld met een limoentje erdoorheen als je dat wilt. Het wordt vers gemaakt, de glazen worden voor je ogen gewassen...dus dat durfden we wel aan. En lekker dat het is. Als we er geen last van krijgen volgen er zeker meer. Ik zal het eens filmen, een echte ambacht en de prijs...5 rupees, 10 cent per glas.

Nu het wat minder druk is wat betreft de schoolwerkzaamheden heeft Sr. Cyril tussendoor wat meer tijd om mij van diverse informatie te voorzien. Zoals van bv. Mary een meisje dat nu kaalgeschoren is en vervormde voeten heeft. Haar taalontwikkeling loopt ook zeer achter. Dat komt doordat ze in haar begin jaren bij haar doofstomme moeder is opgegroeid onder erbarmelijke omstandigheden. Zij is ook een van de rainbow kinderen die tijdens deze vakantie niet naar huis gaat. De meesten overigens wel. Doordat de kinderen in het rainbow huis verblijven zijn de ouder(s) in staat om wat geld te verdienen, zodat de kinderen tijdens feestdagen toch “thuis” kunnen komen. Zo zijn er ook een klein jochie en zijn zusje, hun vader kwam in een rolstoel met geamputeerde benen met daaraan wat spijkers waarin hun bezittingen zaten, langs. Hun moeder was overleden en de vader wist zich geen raad en klopte bij de school aan. Ondanks dat het een jongentje is, is hij wel opgenomen al zal hij als hij wat ouder is moeten verkassen naar een andere locatie waar jongens zitten.