Verhuizen

10. We gaan verkassen

Zoals de laatste werkdagen het geval is geweest, heb ik de bijlessen van de meiden georganiseerd. Ik zit dan aan een klein soort van bureautje voor de “klas” op een stoel met Lenny aan de zijkant en de meiden zitten op de grond voor mij. Ik had vandaag een van mijn nieuwe setje aan en dat vonden ze allemaal erg leuk. De kwaliteit is alleen wat minder, vanmiddag was ik al uit de naad van mijn broek gescheurd. Gelukkig past de broek van mijn andere setje hier ook bij, dus heb ik die vanmiddag maar aangetrokken. Hopen dat die het langer volhoudt. Waar je trouwens niet gek van moet opkijken zijn de muizen die soms langs de randen van de klas rennen. Het zijn een vreemd soort van muizen, langer dan die wij kennen en ze maken een naar piep geluid. Hier kijken ze daar niet van op, maar als ik dat gepiep ergens vandaan hoor komen, heb ik mijn oog toch wel richting dat geluid gericht. Dat geldt ook voor ratten, die je hier overal rond ziet rennen. Om dan nog maar even door te gaan met dat ongedierte, de vraag of wij luizen krijgen is denk niet erg relevant, het is meer wanneer. Je ziet vooral die rainbow kinderen af en toe heftig op hun hoofd krabben. Ondanks die wetenschap kan ik die kinderen toch niet wegduwen, wanneer ze af en toe eens te dicht met hun hoofd tegen je aankruipen. Dus heb ik eergisteren maar een luizenkam gekocht om elke dag ons haar maar even te controleren. En dan die rot muskieten, waar ik het al meer over heb gehad, ze kunnen niet alleen malaria verspreiden maar ook dengue (knokkelkoorts) en daar zijn we ook niet tegen ingeënt. Als we thuis zijn laat ik zeker ons bloed checken op de parasieten die deze muskieten met zich kunnen meebrengen. Vandaag even op internet gesurft voor info over malaria en die medicatie. Waarschijnlijk volstaat die ene wekelijkse pil wel, maar nu weet ik niet meer in welke van de tientallen “apotheken” ik die kon krijgen. Van de week er maar weer eens voor opuit. Oh ja en dan al die zwerfhonden en katten. Van de zeg maar even 100 honden, heb ik er nu drie aangelijnd gezien. Ik was in de veronderstelling dat je die alleen op vuilnisbelten tegen zou komen, dat was dus echt een misvatting. Lenny vond dat de eerste week best bedreigend, maar nu loopt hij er rustig langs. Nou dat was ongeveer alle viesheid wat ongedierte betreft wel bij elkaar.

Ik schreef al eerder dat wij waarschijnlijk wilden verhuizen naar een vlakbij gelegen hotel, we zijn vandaag eerst de kamers wezen bekijken. We weten nu namelijk wat we hebben. De kamers waren redelijk en de prijs zeker beter. Omdat ik nog niet helemaal zeker was van de keus om daar naar toe te vertrekken, overlegde ik dat vandaag met Sr. Cyril. Sanghita die de vrijwilligers begeleidt kwam op dat moment ook het werkhok van Sr. Cyril binnen en vond dat hotel niet geschikt voor ons, voornamelijk met het oog op Lenny. Toen kwam Sr. Cyril met het voorstel om een kamer in de school te betrekken. Het kan wel zijn dat er af en toe nonnen overkomen die dan ook gebruik maken van die kamer, er staan nl. zes bedden. Omdat Sr. Cyril voor 10 dagen andere directeuren van scholen in India gaat opleiden, is zij niet op de school aanwezig. Of ik dan de supervisie over de rainbow kinderen op mij wilde nemen. Best wel bijzonder dat ze in zo’n korte tijd, zo’n vertrouwen in mij heeft. Toen ze vertelde dat ze tien dagen afwezig zou zijn, zei ze tegen mij; “Dan zal je mij wel missen”. Dat klopt wel, ik denk dat Lenny en ik een andere positie hebben ingenomen dan de meeste vrijwilligers. Ook de andere stafleden lopen met Lenny weg. Lenny krijgt vanaf morgen privéles in het Engels van Sanghita. Hij heeft trouwens met henna een prachtige bewerking op mijn hand gemaakt en of hij dat ook bij Sangita wilde doen en dat wilde hij wel. Vanavond het meeste al ingepakt en afgerekend met de fam. Gomes waar wij nu verblijven.

Vanmiddag zijn we nog even naar de bazaar gegaan bij ons in de buurt, daar waren wij nog niet eerder geweest. Dan kom je ook langs de moeder Theresa kerk, daar dus ook gelijk even een kijkje genomen. Dat oversteken is hier echt vreselijk, maar we kunnen het al steeds beter. Bij de bazaar aangekomen en even te hebben rond gewandeld moest in naar het toilet en ondanks dat daar een betaalde toilet gelegenheid was, zijn we toch maar weer terug naar huis gelopen. Wat ze daar met die kippen doen is echt wel zielig. Ze binden ze met korte touwtjes met de poten aan elkaar vast, zodat ze half op hun zij liggen. We aten al geen vlees meer, maar de eieren hoeven we nu ook niet meer.

Het is trouwens erg leuk om jullie reacties op de site te lezen. Zo één keer in de drie á vier dagen kom ik even achter het internet en dan kijk ik daar wel naar uit. En Berlinda jullie noodpakket is geweldig, erg creatief bedacht, nog bedankt. Allemaal lieve groeten van ons!